Rzeka dwóch serc, Niepokonany i inne opowiadania – Ernest Hemingway
Portret Ernesta Hemingwaya
Wszyscy zapewne znają hemingwayowskie opowiadanie „Stary człowiek i morze„, za które pisarz otrzymał Nagrodę Nobla (1954r). Niewielu jednak zna dorobek pisarski Amerykanina. Dzięki temu, że rok 2010 poświęcam twórczości tego artysty, będziemy mogli przybliżyć się wspólnie do jego geniuszu.
Twórczość Ernesta Hemingwaya rozpoczęła się od reportaży, które pisywał dla gazet. To dzięki temu młody Ernest rozpoczął wypracowywanie własnego stylu pisarskiego, do którego należało m.in: „lakoniczność, oszczędność słów, bystre spojrzenia, przenikliwość, konieczność przekazania sumy wrażeń i ich efektownie ujętego sedna środkami jak najprostszymi” *.
Po reportażach przyszła pora na opowiadania
Inspiracje do ich tworzenia powstawały z bogatego dzieciństwa, dorastania no i udziału w I wojnie światowej. Większość z nich narodziła się w Paryżu, gdzie Hemingway nie tylko umiejętnie wtopił się w środowisko najwybitniejszych przedstawicieli europejskiej literatury, ale zaczął pisać pod ich czujnym, często krytycznym okiem.
Opowiadania czyta się jednym tchem. W niewielkiej ilości słów mieści się tyle treści, że często musiałem dozować sobie opowiadania np. jedno na dzień. Każde bowiem wymaga namyślunku, refleksji. Większość z nich zawiera ogólnoludzkie prawdy, nad którymi nie mamy (zwłaszcza w dzisiejszym świecie), czasu się zastanowić. Poszczególne opowiadanie przenosi nas do innego świata, stawia nas przed zupełnie nową sytuacją, podejmuje nowy temat.
Takimi pięciogwiazdkowymi opowiadaniami są niewątpliwie: „Stary człowiek przy moście„, „Zapaśnik„, „Mój stary„, „Rzeka dwóch serc„, „Niepokonany„, „Rogi byka” oraz „Motyl i czołg„. Można byłoby tutaj streszczać, komentować każde opowiadanie z osobna. Najlepszym jednak sposobem na zapoznanie się z pięknem każdego z nich jest ich przeczytanie.
