Kokoro Night – tylko spokój jest nas w stanie uratować
Medytacja
Wiosenne Przebudzenie, czyli jak rozbudzić w sobie wiosnę życia
„Meditate. Pray. Purify your Soul.
Open your chakras.
Cleanse your aura.
Release good energy.
Keep your third eye open.”
Autor: jeszcze nieznany
"Medytuj, Módl się. Oczyść swoją Duszę. Otwórz swoje czakry. Oczyść swoją aurę. Uwolnij dobrą energię. Trzymaj swoje trzecie oko otwarte*."
* jeżeli udało Ci się je wcześniej otworzyć
Księga dzieci. Nie bój się być sobą – Osho
„Księga dzieci” jest książką przełomową w moim życiu. Dała mi bowiem nie tylko wyobrażenie tego czym poczęcie, narodziny i najwcześniejsze dzieciństwo może być, ale utwierdziła w przekonaniu o czystości z jaką na świat przychodzi uduchowione dziecię. Oczywiście, to natura nienarodzonego dziecka wybiera gdzie i z kim przyjść na świat. Rodzice w tej materii nie mają wiele do powiedzenia.
Już sam początek rozdziału „Natura dziecka” może powalić z nóg. Tu cytuję:
„Za dzieciństwem tęsknimy przez całe życie. Chcemy doświadczyć tej samej niewinności, tego samego zachwytu wszystkim wokoło. Dla człowieka dorosłego dzieciństwo jest jak dalekie echo lub sen”.
Jak dla mnie te słowa mają sens. Są jak wyciągnięte z głębi mojej podświadomości, której bliżej do Najwyższego Ja (terminologia Huny), aniżeli do egocentrycznej i niebezpiecznej świadomości. Potrafię się z nimi utożsamiać.
Księga ego. Wolność od iluzji – Osho
Książka, którą prezentuję została wybrana przeze mnie po wizycie w mojej bibliotece (Raczyńskich na Osiedlu Pod Lipami). Minęło dość sporo czasu odkąd po raz ostatni ją odwiedziłem. Wypożyczyłem dwie pozycje ksiażkowe. Druga z nich również należy do tego samego autora i nosi tytuł „Księga dzieci„. Obydwie książki niezwykle interesujące, ale najpierw o ego.
Książka rozpoczyna się od aforyzmu Osho:
„Ego jest niczym lodowa góra.
Rozpuść ją. Rozpuść ją w uczuciu
głębokiej miłości.
Ego zniknie, ty natomiast
staniesz się częścią oceanu.
Zen w sztuce łucznictwa – Eugen Herrigel
Tytuł liczącej niecałe 100 stron książeczki wskazuje, że mamy tutaj do czynienia z opowieścią lub przewodnikiem mówiącym o Zen. Trudno byłoby zaprzeczyć, że tak nie jest. Jednak autor książki mówiąc o sztuce zen, porusza wiele spraw jednocześnie.
Snując bezpośrednie interpretacje, można byłoby bardzo dużo dowiedzieć się o buddyzmie. I to nie jako o religii, ale raczej jako filozofii życia. Można byłoby rzec iż zawarta jest tutaj idea sztuki przewodnictwa duchowego.
Wraz z autorem zamieszkujemy Japonię. Jest to kraj dziwny, którego dziwność stanowi o odmienności w odniesieniu do kultury zachodniej. Ostatnio spotkałem się z opinią, że kraj ten, jest jaki jest, z racji ogromnego wsparcia Stanów Zjednoczonych po wojnie (Amerykanie mieli wyrzuty sumienia po zrzuceniu bomb atomowych). Pytanie, na ile Japończycy potrzebowali wsparcia Amerykanów i jaki stanowiliby naród gdyby nie owa dobroduszność? Na pewno by sobie poradzili. Pewnie byliby mnie kapitalistyczni niż obecnie, ale te dewiacje do niczego w tej chwili nie doprowadzą.
Medytacja, czyli bezalkoholowy spirytualizm
Posąg Buddy
Postanowiłem rozpocząć kolejny cykl postów związany z medytacjami. Jak niektórym z Was wiadomo do tej pory prowadzę serię postów na temat zdrowia zatytułowanych Nauka O Zdrowiu. Tym razem przyszła pora na coś duchowego. Już za niedługo rozpocznę również inny cykl poświęcony hatha jodze, a związany głównie z asanami (czyli pozycjami ciała).
Nie jest tajemnicą, że głównym motorem wpływającą na rozwój powyższych zainteresowań jest joga, lecz tematyka postów będzie obejmować również inne zagadnienia-nauki (chociażby huna, zen, vipassana, itp.) Dotyczyć to będzie szczególnie postów o medytacji. No, ale powracając do tematu.
