Uczcijmy pamięć zmarłych minutą ciszy…
…
58
59
minuta.
Życie
Wenezuela – Polska
Złota Polska Jesień
Ostatnie dwa tygodnie były bardziej dynamiczne aniżeli poprzednie. Można to nazwać nadrabianiem straconego czasu, jednakże w większości były to wydarzenia, które chcąc nie chcąc musiały się w większości wydarzyć. Z tego powodu praca nad projektem (MP) nie posuwała się zbyt szybko. Co się w takim razie wydarzyło ciekawego? Właściwie to nic nadzwyczajnego. A to zapanowanie nad ogrodem balkonowym, który zaczynał przypominać dżunglę. Do tego drobne prace z wiertarką, malowanie pokoju teściowej (z nieprzymusowej woli :), przygotowanie kilku niespodzianek z okazji urodzin ukochanej małżonki (oj, działo się!!!)
Niedziela, czyli jak walczyć z lenistwem
Super Doktor
Cała rodzina postanowiła spędzić niedzielę w domu. Była to raczej odpowiednia decyzja z uwagi na upały jakie panowały na zewnątrz. Jednakże każdy był dzisiaj czymś zajęty. Mane postanowiła wziąć się za porządki po wczorajszej wizycie hydraulika, Nancy (teściowa) odkrywała skarby w pokoju Ciotki Stelli, Super Julek miał dzisiaj „ostry dyżur”, a ja usiadłem przed kalendarzem wypełnionym zadaniami. Od czego by tu zacząć? Tylko łagodnie – postanowiłem. Skontaktowałem się z rodziną w Polsce.
Oczywiście do tego celu posłużył mi darmowy i niezawodny Skype. Czy jednak aż tak niezawodny? Nie jest to pierwszy raz kiedy komunikator się zacina i po 3-4 minutach trzeba łączyć się od nowa.
Drzewo rodzinne – ważne odkrycie!
od lewej: Mateo Guerra Marcano (1824-1900), ojciec Alberto Guerra Gomez Mateo Guerra Oliver, ojciec Mateo Guerra Marcano Alberto Guerra Gomez, syn Mateo Guerra Marcano, dziadek Carmen Alcala Guerra
Na temat drzewa genekologicznego rodziny pisał na łamach Super Julka sam Super Julek. Tych, którzy nie mieli okazji przeczytać tego artykułu odsyłam do noty z 27 marca 2007 (patrz artykuł poniżej).
Grupa rodzinnych zawodowców w postaci Ciotki Miny i Juana postanowiła na własną rękę zbadać pewną historyczną postać a mianowicie Mateo Guerra Marcano (1824-1900), który był ojcem Alberto Guerra Gomeza, który z kolei był dziadkiem Carmen Alcala Guerra. Carmen jest żyjącą prababką Super Julka. Uff!
Energia czy zjawa?
Wieczorem, dziwna atmosfera zapanowała w domu – wyczuwana w związku z odejściem Ciotki Stelli. Kiedy małżonka dzwoniła do znajomych z wcale dobrą nowiną, poczuła coś w rodzaju energii spoczywającej na jej barku. Za jej plecami znajdował się pokój w którym umarła Ciotka Stella.
Jeszczego tego samego wieczoru Mane podniosła błyskawicznie głowę do góry, twierdząc że Tia Stella przeszła korytarzem. Zapytałem czy widziała ducha?! Opowiedziała, że widziała energię, która się poruszała.
Na każdego przyjdzie kiedyś czas
Wczoraj wspomniałem o śmierci Ciotki Stelli. Wybaczcie, że zaczynam pisanie od złej wiadomości. Właściwie jej oczekiwanie wreszcie się spełniło (Tia żyła bowiem prawie cały wiek).
Jak wiemy społeczeństwo ziemi starzeje się w zastraszającym tempie. Wraz z owym trendem rozwija się biznes pogrzebowy – zwłaszcza w tak wielkim miejscu jakim jest Caracas. Po tym jak Tię odwiedzili odpowiednio doktor, który wypełnił akt zgonu, znajoma z centrum buddyjskiego, na miejscu po niecałej godzinie zjawili się przedstawiciele firmy pogrzebowej. Z tego tytułu, że małżonka pracowała właśnie w tej firmie przez 10 lat (jakieś 8 lat temu) – dostała trumnę gratis – darowizna.
Niewielkie ale zawsze pocieszenie. (więcej…)
Teoria końca świata wg. Tia Juana
Dzisiejszego ranka, cuniado (szwagier) Juan wpadł do pokoju i zaczął przeszukiwać wszystkie zabawki Super Julka.
– Czego szukasz? – zapytałem.
– Mojej ulubionej figurki z rakietą.
Widziałem jak przedwczoraj Super Julek walczył rakietmenem z bohaterem bajki He-Man (cała masa postaci należy do 36-letniego wujka Juana) i orientacyjnie wiedziałem gdzie szukać.
Uśmiech pojawił się na twarzy szwagra, kiedy wręczyłem mu zabawkę.
– Dlaczego szukałeś właśnie tej postaci? – byłem ciekawy odpowiedzi.
– Jest to jedna z moich najulubieńszych ze Star Wars. – odpowiedział, zdając sobie sprawę, że to nie koniec serii pytań.
– Dlaczego akurat ta, a nie np. Hans Solo – czy jak mu tam? – zadając pytanie potwierdziłem jego domysły. (więcej…)
